इपिसेन्टर

अशोक चाम्लिङ, अमेरिका

 

हेर्दा कस्तो कस्तो देखिन्छ

तर यो यस्तै छ ।

 

हर दिन

बिरामी र मृतकको तथ्यांक बढिरहेको छ

अनुपात हिजोको भन्दा आजको ज्यादा छ

‘सुनामी बिध्वँस’ छ

छेउ छाउका मान्छेहरू ढलेका छन

मान्छेको मूल्य सकिएको भान हुन्छ

आफ्नो वरिपरि यमराजको अट्टहास छ

बलियो मानसिकता

केवल मेरो एक मात्र हतियार छ

मानौँ म तेश्रो बिश्व युध्दको

एक बहादुर योध्दा हुँ

किनकी

अहिले म बिश्व महामारी प्रकोपको

इपिसेन्टरमा छु

हेर्दा कस्तो कस्तो देखिन्छ

तर यो यस्तै छ ।

 

म एक शक्तिशाली देशमा छु

एक भ्रम

म सुरक्षित ठाँउमा छु

अर्को भ्रम

डलर शक्तिशाली हो

तेश्रो भ्रम

म त

लकडाउन नहुने देशमा छु

जो बन्द गर्नको लागि बनेकै हैन

स्वतंत्रताको देशमा छु

जहाँ मानब अधिकार नै ठूलो छ

त्यसैले यहाँ मान्छेहरू

अधिकारको गलत उपभोग गर्छन्

र म यस्तो देशमा छु

जहाँ

मर्ने मरेर जान्छन्

बाँच्नेहरूलाई बचाउन

अर्थशास्त्रका संयन्त्रहरू

निर्बाध चलायमान जो हुनु छ

हेर्दा कस्तो कस्तो देखिन्छ

तर यो यस्तै छ ।

 

भाइरसको जात हुदैन

भाइरसको धर्म हुदैन

भाइरसको देश हुदैन

भाइरसको सिमा हुदैन

भाइरसले कोपभाजन गर्दैन

तर दिमाखको भाइरसले कोपभाजन गर्दो रहेछ

जस्तो की सोचको भाइरसले भन्छ-

मेरो अनुहारको बनौट हुन्छ

रंग हुन्छ

क्षेत्र, सिमा, देश र महादेश हुन्छ

हेर्दा कस्तो कस्तो देखिन्छ

तर यो यस्तै छ ।

 

धन्य हो भाइरस !

तिम्रो हाउगुजीले

मर्नुको भय

र बाँच्नुको लालसालाई महसुस गराएकोछ

समाज र परिवारको महत्वलाई सम्झाएकोछ

मानवताको महत्व दर्शाएकोछ

पहिले र अहिलेमा

केहि त फरक छुट्टाएकै छ

नत्र त यान्त्रिक छ मान्छे

अप्राकृतिक छ मान्छे

अन्धो छ मान्छे

जो

शक्तिले उन्मत्त हुन्छ

आडम्बरले बाँचेको हुन्छ

होडबाजीको दौड्मा हुन्छ

हेर्दा कस्तो कस्तो देखिन्छ

तर यो यस्तै छ ।

 

हो

हेर्दा कस्तो कस्तो देखिन्छ

तर यो यस्तै छ ।

 

कोरोना भाईरस बिरुद्ध बगैंचा डटकम फेसबुक पेजबाट प्रत्यक्ष बाचन गरिएको कविता।

संयोज: मगेन्द्र राई

 

तपाईको प्रतिक्रिया

सम्बन्धित समाचार